Zwolnienie z podatku lokalnego w ramach pomocy de minimis

Rada gminy (miasta), dokonując zwolnienia z podatku gminnego, np. leśnego lub od nieruchomości, jest zobowiązana uwzględniać przepisy dotyczące pomocy publicznej.

www.morguefile.com

Projekt uchwały organu stanowiącego gminy w sprawie zwolnienia z podatku lokalnego, który zawiera program pomocowy i może dotyczyć przedsiębiorców, może wymagać zgłoszenia lub uzyskania opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Projekty programów pomocowych, w tym przewidujących udzielanie pomocy w ramach wyłączeń grupowych, oraz pomocy indywidualnej, w tym pomocy indywidualnej na restrukturyzację, wymagają uzyskania opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, a w zakresie pomocy publicznej w rolnictwie i rybołówstwie – ministra rolnictwa (art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej – t.j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 ze zm.).

Nieprzedstawienie przez jednostkę samorządu terytorialnego projektu uchwały do zaopiniowania Prezesowi Urzędu stanowi istotne naruszenie prawa i powinno skutkować stwierdzeniem nieważności przyjętej uchwały w całości przez organ nadzoru. Stanowisko takie potwierdziła m.in. Regionalna Izba Obrachunkowa w Warszawie w uchwale Nr 24.424.2013 z dnia 19 listopada 2013 r., stwierdzając nieważność uchwały rady gminy, w której rada zwolniła z podatku rolnego lasy i grunty leśne o powierzchni do 0,2 ha, położone na terenie gminy.

Jeżeli zamiarem rady gminy jest udzielenie pomocy de minimis, to zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, projekt uchwały, przewidującej udzielenie takiej pomocy, powinien być zgłoszony do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który w terminie 14 dni może przedstawić zastrzeżenia dotyczące przejrzystości zasad udzielania pomocy.

Należy zwrócić uwagę, że uchwały rad gmin w sprawie zwolnień od podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną, nie podlegają notyfikacji Komisji Europejskiej, jak również nie wymagają uzyskania opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (§ 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 2008 r. w sprawie warunków udzielania zwolnień od podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną – Dz. U. z 2008 r. Nr 146, poz. 927 ze zm.).

Warto dodać, że nowe rozporządzenie Komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. U. UE L 352 z 24.12.2013) będzie obowiązywać do końca 2020 r. W porównaniu do dotychczasowego rozporządzenia wprowadza ono kilka zmian generalnie korzystnych dla przedsiębiorców. Najistotniejszą jest brak konieczności badania sytuacji ekonomicznej przedsiębiorcy – co oznacza, iż nawet firmy będące w trudnej sytuacji będą mogły skorzystać z pomocy de minimis.

Nowe przepisy unijne nadal umożliwiają jednostkom samorządu terytorialnego przyjmowanie uchwał w zakresie pomocy de minimis, zwalniających z podatków lokalnych na przykład przedsiębiorców tworzących nowe miejsca pracy.

Sebastian Pięta

Zobacz także: Jednostki budżetowe gminy nie są podatnikami VAT

Zastrzeżenie: 

Zagadnienie zostało przedstawione w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie powstania artykułu. Trzeba mieć na względzie, że stan prawny oraz poglądy judykatury mogą ulec zmianie.

Czytaj dalej

Kodeks Urbanistyczno-Budowlany

Trwają prace komisji kodyfikacyjnej działającej przy Ministrze Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej mające na celu opracowanie projektu Kodeksu Urbanistyczno-Budowlanego. Nowa ustawa ma zastąpić szereg obecnie obowiązujących aktów prawnych, normujących zagadnienia związane z realizacją procesu inwestycyjno-budowlanego.

Zasadniczym celem projektowanej ustawy jest całościowe uregulowanie procesu inwestycyjno-budowlanego z poszanowaniem ładu przestrzennego, zrównoważonego rozwoju, konstytucyjnej gwarancji ochrony prawa własności, samodzielności planistycznej gminy oraz zasad sprawnego wyważania interesów: publicznego i indywidualnego.

Kodyfikacja ma uwzględniać następujące cele szczegółowe: 1) zapewnienie przewidywalności i stabilności gospodarki przestrzenią, 2) ekonomizację działań planistyczno-przestrzennych, 3) radykalne usprawnienie formalno-prawnej strony procesu inwestycyjno-budowlanego, 4) stworzenie korzystnych warunków prawnych do rozwoju infrastruktury technicznej i społecznej, 5) zapewnienie szczególnej ścieżki inwestycyjnej dla inwestycji celu publicznego, w tym rewitalizacji obszarów zdegradowanych, 6) przeciwdziałanie negatywnym zjawiskom aktualnie występującym w procesie inwestycyjno-budowlanym, w tym rozlewaniu się zabudowy i zadłużaniu się gmin z tytułu wykupu nieruchomości pod drogi.

Dotychczasowe przepisy rozproszone po różnych aktach prawnych zastąpi kompleksowa regulacja procesu inwestycyjno-budowlanego rozumianego jako integralna całość. Przewidywane rozwiązania z założenia mają również iść w kierunku deregulacji licznych utrudnień proceduralnych m.in. poprzez rezygnację z normowania zagadnień będących przedmiotem wiedzy zawodowej i dążenie do ograniczenia liczby rozstrzygnięć administracyjnych niezbędnych do rozpoczęcia robót budowlanych.

Zakres przedmiotowy Kodeksu obejmie: 1) zadania i kompetencje organów administracji publicznej w procesie inwestycyjno-budowlanym, 2) zasady odpowiedzialności prawno-administracyjnej uczestników procesu inwestycyjnego, 3) system aktów planowania przestrzennego gminy, 4) przeznaczanie terenu na określone cele, w szczególności budowlane, 5) zasady oraz warunki zagospodarowania i zabudowy terenu, 6) przygotowywanie terenów pod inwestycje, w szczególności pod realizację infrastruktury technicznej i społecznej, 7) zasady projektowania obiektów budowlanych, 8) warunki rozpoczęcia i zasady prowadzenia robót budowlanych, 9) oddawanie do użytkowania, zmianę sposobu użytkowania i utrzymywanie obiektów budowlanych, 10) szczególne zasady realizacji inwestycji celu publicznego, 11) zasady rewitalizacji obszarów zdegradowanych, 12) współdziałanie podmiotów publicznych i prywatnych w zakresie podejmowania i realizacji inwestycji, 13) kontrolę zgodności działalności inwestycyjnej z przepisami prawa oraz zasady i środki doprowadzania inwestycji do stanu zgodnego z tymi przepisami, 14) tryb postępowania w sprawach rozstrzygnięć administracyjnych w procesie inwestycyjno-budowlanym.

W Kodeksie nie będą natomiast uwzględnione regulacje: 1) ponadlokalnego planowania przestrzennego, w tym planowania na obszarach funkcjonalnych i metropolitalnych, 2) rozmieszczenia inwestycji celu publicznego na poziomie aktów planowania ponadlokalnego, 3) charakterystyki energetycznej budynków, 4) przyznawania uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w procesie inwestycyjno-budowlanym, 5) innych spraw regulowanych przepisami odrębnymi.

Wejście w życie nowej ustawy spowoduje utratę mocy obowiązującej całego szeregu aktów prawnych, w szczególności Prawa budowlanego i ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, z wyłączeniem regulacji dotyczących planowania ponadlokalnego. Konieczne będą również zmiany w obowiązujących aktach prawnych, w szczególności ustawie o gospodarce nieruchomościami.

Z treścią tez Kodeksu opracowanych przez Komisję Kodyfikacyjną Prawa Budowlanego można zapoznać się pod adresem: http://www.transport.gov.pl/files/0/1795780/tezy.pdf.

Krzysztof Terlecki

Zastrzeżenie: 

Zagadnienie zostało przedstawione w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie powstania artykułu. Trzeba mieć na względzie, że stan prawny oraz poglądy judykatury mogą ulec zmianie.

Czytaj dalej